11 czerwca 2025 r. przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej odbyła się rozprawa dotycząca kredytów hipotecznych ze zmiennym oprocentowaniem opartym na wskaźniku WIBOR. Sprawa została zainicjowana przez polski sąd, który zwrócił się z pytaniami prejudycjalnymi, kwestionując m.in. sposób informowania konsumentów o mechanizmie ustalania stawki oraz możliwość kontynuowania umowy po wyeliminowaniu WIBOR-u.
Podczas rozprawy swoje stanowiska przedstawili przedstawiciele stron, rządów kilku państw oraz Komisji Europejskiej. Większość uczestników postępowania – z wyjątkiem strony konsumenckiej – wskazywała, że wskaźnik WIBOR jako tzw. kluczowy wskaźnik referencyjny, objęty rozporządzeniem BMR, nie powinien być oceniany pod kątem abuzywności.
Zupełnie odmiennie sprawę przedstawiała strona konsumencka, wskazując, że problemem nie jest legalność WIBOR-u, lecz brak dostatecznych informacji przekazywanych kredytobiorcom. Według tej argumentacji, konsumenci nie byli rzetelnie informowani o sposobie wyliczania oprocentowania, co uniemożliwiało podjęcie świadomej decyzji o zaciągnięciu zobowiązania.
Opinia Rzecznika Generalnego TSUE ma zostać ogłoszona 11 września 2025 r., a wyrok Trybunału najprawdopodobniej zapadnie w pierwszej połowie 2026 r. Może on mieć kluczowe znaczenie dla tysięcy toczących się w Polsce spraw dotyczących kredytów złotowych powiązanych ze stawką WIBOR.
